Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Αθανάσιος Βερβέρης 1956 - Εις Μνήμην...

Φωτογραφία στον προβλήτα των Λουτρών της Σαμοθράκης στις 22/7/1956. Η πίσω όψη την φωτογραφίας αναφέρει επι λέξει, "Ενθύμιον εις τα Θερμά μαζί με τον Κυρ. Καρελή και η Μαίρη και κάποιος φίλος τη 22-7-56 Αθανάσιος Βερβέρης". Κοριτσάκι τότε η Μαίρη , είναι η γνωστή σήμερα λαογράφος και ζωγράφος Μαρία Βερβέρη-Krause.
Από το ένθετο του CD "Μουσικές Ενθυμίσεις Της Σαμοθρακίτισσας" που παρουσιάστκε το 2003 έχουμε την παρακάτω...
κατάθεση ψυχής για τον αείμνηστο πατέρα της.
Το CD
Λόγια γνωριμίας
Συστήνομαι ως «Σαμοθρακίτισσα», γιατί γεννήθηκα και μεγάλωσα στο όμορφο νησί του Βορείου Αιγαίου, τη Σαμοθράκη. Εργάσθηκα ως υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος. Σύζυγος μου είναι ο Ιωάννης Κράουζε, Γερμανός υπήκοος. Έχουμε μια κόρη, την Ευαγγελία. Ως λαογράφο με γνωρίζετε απ' το βιβλίο μου «Έθιμα και παραδόσεις της Σαμοθράκης». Ως ποιήτρια απ' το βιβλίο «Σαμοθρακίτικα Ανεμοχάδια».
Παλαιάπολις Ελαιογραφία της Μαρίας Βερβέρη - Krausse
Έχουν μελωποιηθεί ποιήματα μου. Ως ζωγράφο με γνωρίζετε απ' τα έργα μου ζωγραφικής κάποια απ' τα οποία έχουν βραβευτεί. Εκτός από ελαιογραφίες, ζωγραφίζω σε μεταξωτό ύφασμα μαντίλια, φουλάρια και γραβάτες. Σε δίσκο του αείμνηστου Σύμωνα Καρά τραγουδώ τραγούδια της Σαμοθράκης. Στο θέατρο της αείμνηστης Δόρας Στράτου χόρευα χορούς της πατρίδας μου. Στο σπίτι που γεννήθηκα, στη Χώρα Σαμοθράκης, διατηρήθηκαν τριών γενιών οικογενειακά αντικείμενα τα οποία παρουσιάζω κάθε καλοκαίρι στους επισκέπτες του νησιού μας. Δηλαδή το σπίτι μου λειτουργεί ως ιδιωτικό λαογραφικό μουσείο (www.samothraki.com - πολιτισμός, ιδιωτικό λαογραφικό μουσείο).
Οι μουσικές μου μνήμες ξεκινούν μέσα απ' το σπίτι μου, διότι η μητέρα μου Ιωάννα Βασ. Φαρδύ- Βερβέρη τραγουδούσε και έπαιζε μαντολίνο. Ο πατέρας μου, Αθανάσιος Θ. Βερβέρης, άριστος στιχοπλόκος και θαυμάσια φωνή, έπαιζε βιολί, ούτι, μαντολίνο και έφτιαχνε δικά του τραγούδια. Τραγούδια που έμαθε απ' τους παππούδες του, ως μικρό παιδί και απ' τον πατέρα του Θεόδωρο Ξ. Βερβέρη τα έφερε ως τις μέρες μας και τα ονόμαζε «τραγούδια περασμένων αιώνων», όπως «Καστρινοπούλα», «Στα καφάσια τ' αψηλά» κ.ά. Τα τραγούδια «Καστρινοπούλα», «Ξύπνα θεά της γειτονιάς», «Κατινάκι μου», «Στα καφάσια τ' αψηλά», «Ελενίτσα, Ελένη, Ελενιω», «Γίνε στον κάμπο λεμονιά», «Φιλοστομή» τα έμαθα από τον πατέρα μου. Τα άλλα τα άκουγα από τους γονείς μου, αλλά τα ξανάκουγα στους «μπάλους» (χοροεσπερίδες), στα πανηγύρια, στους γάμους και αλλού. Σ' αυτά που δεν θυμάμαι όλους τους στίχους τα συμπλήρωσα με δικούς μου. Όπως στο: «Φιλοστομή» τον 2ο στίχο, «Στη σκάλα π' ανεβαίνεις» 3ο και 4ο στίχο, «Στα καφάσια τ' αψηλά» τον 3ο στίχο. Το «Πολλές φορές στα σύννεφα» το τραγουδά ο πατέρας μου σε ηλικία 78 χρονών (φωτογραφία, την ώρα της μαγνητοφώνησης, Αλεξανδρούπολη 1984).


Το «Τους γονιούς μ' εγώ θυμάμαι» το τραγουδούν οι γονείς μου, μαγνητοφώνηση του 1976. Η επιθυμία του πατέρα μου να μην χαθούν τα τραγούδια και το δικό μου όνειρο πραγματοποιήθηκε όταν γνώρισα τον Νίκο Οικονομίδη. Τον χαρισματουχο καταξιωμένο μουσικό-ειδικό στο ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι. Στο στούντιο του, σε μια φιλική ατμόσφαιρα έγινε η ηχογράφηση με λαουτιέρη τον Κώστα
Παπαπροκοπίου, ο οποίος είναι εκπαιδευτικός-τεχνολόγος στο επάγγελμα, αλλά και άριστος μουσικός.
Και τώρα με χαρά σας παρουσιάζω το CD «Μουσικές ενθυμήσεις της Σαμοθρακίτισσας».
Μαρία Βερβέρη-Κράουζε
* Η λέξη «τσιλβέδες» που ακούγεται στο τραγούδι «Στη σκάλα π' ανεβαίνεις» σημαίνει σκέρτσα.

Παρακάτω ένα μικρό βιογραφικό του μεγάλου έργου της.
Εκθέσεις βιβλίων και ζωγραφικής πραγματοποιήθηκαν: στη Γερμανία, από το 1986 στις πόλεις: Celle, Αμβούργο, Ανόβερο, Φρανκφούρτη - (στην Ελληνική κοινότητα και στο Ελληνικό Σπίτι). Στο Offenbach στην Ελληνική Εκκλησία και στον Ελληνικό σύλλογο. Στο Waldorf η έκθεση πραγματοποιήθηκε σε μια τράπεζα, στο κτίριο του Δημαρχείου αλλά και στην Ελληνική κοινότητα στο Maintal. Το 1999, στο Offenbach (Ελληνική κοινότητα), Στο Diakonisches Werk Caritas  της Φρανκφούρτης το 1999 και στην Εκκλησία του Offenbach, επίσης, με το Diakonisches Werk Caritas του Offenbach, το 2000.
Στην Ελλάδα, μετά το 1979 στις πόλεις: Αθήνα (Πνευματικό κέντρο στο δημαρχείο της Αθήνας, Γκαλερί «Σκέψη Νέα", Γκαλερί "El Greco" , " Πνευματικό Κέντρο Παρνασσού, Δημαρχείο Πειραιά), Τρίπολη, Πάτρα, και Αλεξανδρούπολη όπου κάθε καλοκαίρι στο πραγματοποιείται έκθεση στο "Πνευματικό κέντρο" του Δημαρχείου Αλεξανδρούπολης.


Related Posts Plugin for   WordPress, Blogger...

1 σχόλιο:

  1. Ο μπαρμπα -θανάσης θα αποτελεί πάντα μια γλυκιά ανάμνηση για όσους τον γνωρίσαμε.Ο Θεός να τον αναπαύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή