Με το αδράχτι μπροστά από τα πιο γνωστό παραδοσιακό καφενείο, στα Λουτρά της Σαμοθράκης τον Αύγουστο του 1954. Στη φωτογραφία από αριστερά, Αγγελώνια Πολύμνια, Κασκαμπάνη Αικατερίνη και Μανιώτη Κερανούδα. "Η πρώτη ...
Μοίρα, η Κλωθώ (συμβολίζει και το παρόν), γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεσις (.. το μέλλον), μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα "λάχει" στον καθένα (εξού και λαχείο) . Η τρίτη Μοίρα, τέλος, η Άτροπος (.. το παρελθόν), κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων".Εκπληκτική η σημειολογία της φωτογραφίας!(από Σχόλιο του χρήστη pangelonia)
"Μαλλί, υφαντική και αργαλειός
Μια από τις δραστηριότητες των γυναικών στο Μαργαρίτι ήταν η επεξεργασία του μαλλιού και η υφαντική με τον αργαλειό. Η επεξεργασία του μαλλιού περιλάμβανε τα εξής στάδια: κούρεμα των προβάτων, πλύσιμο και στέγνωμα του μαλλιού, ξάσιμο, λανάρισμα, γνέσιμο και βαφή.
Μια από τις δραστηριότητες των γυναικών στο Μαργαρίτι ήταν η επεξεργασία του μαλλιού και η υφαντική με τον αργαλειό. Η επεξεργασία του μαλλιού περιλάμβανε τα εξής στάδια: κούρεμα των προβάτων, πλύσιμο και στέγνωμα του μαλλιού, ξάσιμο, λανάρισμα, γνέσιμο και βαφή.
Κούρεμα των προβάτων: Γινόταν συνήθως στις αρχές Μαΐου, όταν το μαλλί έχει το μεγαλύτερο μήκος και πριν αρχίσει να πέφτει.Πλύσιμο και στέγνωμα του μαλλιού: Το κομμένο μαλλί πλενόταν καλά με νερό και το άφηναν να στεγνώσει μακριά από τον ήλιο, για να μην κιτρινίσει. Κρατούσαν το πρώτο νερό, για να το χρησιμοποιήσουν στη βαφή. Ξάσιμο: Με τα χέρια άνοιγαν σιγά-σιγά το στεγνό μαλλί, για να γίνει απαλό, και παράλληλα αφαιρούσαν ξένα σώματα (αγκάθια, ξυλαράκια, κολλιτσίδες). Λανάρισμα: Απαραίτητο εργαλείο ήταν η λανάρα. Τοποθετούσαν τούφες μαλλί στη λανάρα, ανάμεσα σε δυο σανίδια με πυκνά σύρματα ή καρφιά στην επιφάνειά τους. Με το ένα σανίδι ‘χτένιζαν’το μαλλί πάνω στο άλλο σανίδι, για να ξεμπλεχτούν οι ίνες. Το λαναρισμένο μαλλί το τύλιγαν σε μικρές μπάλες, τις λεγόμενες τουλούπες. Γνέσιμο: Με το γνέσιμο το μαλλί γινόταν νήμα. Απαραίτητα εργαλεία η ρόκα, το αδράχτι, το τυλιγάδι, η ανέμη και το ροδάνι ή τσικρίκι. Η γυναίκα στερέωνε την τουλούπα μαλλιού πάνω στη ρόκα. Μετά τραβούσε και έστριβε με τα δάχτυλα μερικές ίνες μαλλί μέχρι αυτό να γίνει νήμα. Έδενε την άκρη του νήματος πάνω στο αδράχτι και στη συνέχεια στριφογύριζε το αδράχτι, ώσπου να τελειώσει το μαλλί από τη ρόκα. Το μαλλί από το αδράχτι μεταφερόταν στην ανέμη με τη βοήθεια του τυλιγαδιού, και χάρη στο ροδάνι τυλιγόταν στα μασούρια. Ήταν πια έτοιμο για ύφανση στον αργαλειό.
Βαφή: Σε καζάνι έβραζαν το πρώτο νερό από το στάδιο του πλυσίματος μαζί με φυτικές ίνες, ανάλογα με το χρώμα που ήθελαν να δώσουν: κίτρινο χρυσαφί από ξερά φύλλα μουριάς, μαύρο χρώμα από φλούδες του σκλήθρου, καφέ από φλούδα χλωρών καρυδιών, κόκκινο από ριζάρι, πράσινο από μολόχα, μπλέ από λουλάκι. Στη συνέχεια έβαζαν τα νήματα στο καζάνι, για να βαφούν. Αργαλειός: Ήταν το εργαλείο της υφάντρας. O αργαλειός χρησίμευε για την ύφανση των νημάτων. Στον αργαλειό οι γυναίκες ύφαιναν όχι μόνο ρούχα αλλά και χαλιά, στρωσίδια, βελέντζες, πάντες και καραμελωτές." Πηγή: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΟΥ
"Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ (συμβολίζει και το παρόν), γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεσις (.. το μέλλον), μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα "λάχει" στον καθένα (εξού και λαχείο) . Η τρίτη Μοίρα, τέλος, η Άτροπος (.. το παρελθόν), κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων".Εκπληκτική η σημειολογία της φωτογραφίας!
ΑπάντησηΔιαγραφή