Α' Βαλκανικός πόλεμος ...απελευθέρωση Σαμοθράκης 1912

   Θεόδωρος Αγγελώνιας http://tangelonias.blogspot.com/

   Kατά την περίοδο 1864 - 1878, η Σαμοθράκη αποσπάσθηκε από τον Kαζά Mάκρης του Λιβά Kαλλιπόλεως (Bιλαέτιον Aδριανουπόλεως), όπου ανήκε προ της εφαρμογής του Nόμου
περί Bιλαετίων του 1864, και εντάχθηκε στο Bιλαέτι των Nήσων του Aρχιπελάγους (Cezayir -i Bahr -i Sefid Vilayeti). H διοίκηση ησκείτο από ένα αντιπρόσωπο του Kαϊμακάμη που εστέλλετο από τα Δαρδανέλια και την Τένεδο.

Τοπικοί άρχοντες, κοινωνικά επιφανείς Σαμοθρακίτες και κληρικοί φωτογραφίζονται, στην Οθωμανοκρατούμενη Χώρα Σαμοθράκης το 1910. Εξαίρετη φωτογραφία από το ιστολόγιο ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

   H Σαμοθράκη μετά το 1878 εντάχθηκε ως Nαχιέ στον Kαζά Δεδέαγατς του Σαντζακίου Δεδέαγατς (Bιλαέτιον Aδριανουπόλεως). Tούτο διατηρήθηκε ως το 1912. Kατά την περίοδο 1878 - 1912, ο Nαχιέ Σαμοθράκης που περιελάμβανε το νησί Σαμοθράκη, υπαγόταν στον Kαζά Δεδέαγατς και είχε έδρα τον οικισμό Σαμοθράκη, σε μίας ώρας απόσταση από την βόρεια παραλία του νησιού. O Nαχιέ περιελάμβανε ουσιαστικά μόνο τον παραπάνω οικισμό, αν εξαιρέσει κανείς τους ολιγάριθμους κατοίκους του λιμανιού και του Mετοχίου της Mονής Iβήρων.

Βαλκάνια. Οι στολές των αντιπάλων.

   Η ανατολή του 20ου αιώνα βρήκε τα Βαλκάνια σε αταξία. Ιδιαίτερα μετά την επανάσταση των Νεότουρκων, το 1908, το ζήτημα της απελευθέρωσης των υπόδουλων ελληνικών περιοχών (Μακεδονία, Θράκη, Νήσοι Ανατολικού Αιγαίου,Κρήτη) τέθηκε επιτακτικά στις ελληνικές κυβερνήσεις της εποχής.

   Το καθεστώς των Νεότουρκων, πού διακήρυξε στην αρχή ισοπολιτεία και ανεξιθρησκία, όχι μόνο δεν τηρούσε τους όρους της Συνθήκης του Βερολίνου, του 1878, που προέβλεπαν παραχώρηση εδαφών σε Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο και ευρύτατη αυτονομία των εθνικών μειονοτήτων που παρέμεναν στα εδάφη της Τουρκίας, αλλά ασκούσε όλο και πιο έντονη καταπίεση των μειονοτήτων αυτών.

   Ήταν φανερό ότι οι Νεότουρκοι δεν επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός συνταγματικού πολυεθνικού οθωμανικού κράτους, όπως είχαν επαγγελθεί, αλλά την εγκαθίδρυση ενός εθνικιστικού τουρκικού συγκεντρωτικού κράτους.

   Κι έτσι, τα βαλκανικά κράτη συμμαχούν, αποφασισμένα να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των ομοεθνών τους. Και τον Σεπτέμβριο του 1912 επιδίδουν ταυτόχρονα διακοινώσεις-τελεσίγραφα στην Τουρκία. Εκείνη αντιδρά κηρύσσοντας γενική επιστράτευση, τα βαλκανικά κράτη κάνουν το ίδιο, και ο πόλεμος αρχίζει για να τακτοποιηθούν παλιοί ανεξόφλητοι λογαριασμοί.

  Η εφημερίδα Die Neue Zeitung με πρωτοσέλιδο την κηρυξη του πολέμου από το Μαυροβούνιο.

   Ο πόλεμος ξέσπασε στις 25 Σεπτέμβρη 1912 όταν το Μαυροβούνιο κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας.

   Λίγες ημέρες πριν, στις 17/9, πραγματοποιήθηκε η σερβική και η βουλγαρική επιστράτευση και την επομένη 18/9 η ελληνική και του Μαυροβουνίου.

   Η Ελλάδα, η Σερβία και η Βουλγαρία κήρυξαν επίσημα τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις 4 Οκτώβρη 1912 και την επομένη κήρυξε εκείνη τον πόλεμο εναντίον του Μαυροβουνίου, της Βουλγαρίας και της Σερβίας, αλλά όχι και εναντίον της Ελλάδας την οποία πίστευε πως θα αποσπάσει από τη βαλκανική συμμαχία, έστω και την τελευταία στιγμή.

   Ο ελληνικός στόλος, που διαδραμάτησε τον σημαντικότερο ρόλο στον πόλεμο, με αρχηγό το ναύαρχο Κουντουριώτη κυριάρχησε στο Αιγαίο. Κατάφερε να εμποδίσει τη μεταφορά τουρκικών στρατευμάτων από τη Μ. Ασία και παράλληλα απελευθέρωσε πολλά νησιά του Αιγαίου.

   Σημειώνεται επίσης ότι και η Οθωμανική Αυτοκρατορία βλέποντας μάλλον θορυβημένη την αύξηση της ελληνικής ναυτικής δύναμης παρήγγειλε το 1910 δύο γερμανικά καταδρομικά. Η ναυτική όμως υπεροχή και υπεροπλία της Ελλάδας ήταν ήδη δεδομένη έναντι της χαώδους κατάστασης που επικρατούσε στον τουρκικό στόλο που ήταν αμφίβολος ακόμη και ο απόπλους του λόγω ακριβώς της παντελούς έλλειψης ναυτικής εκπαίδευσης. Ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα(κυρίως ναυτικά):

   Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18:30 κηρύχθηκε επιστράτευση.

   Δύο μέρες μετά, και την επιβίβαση του Π. Κουντουριώτη, ως αρχηγός στόλου του Αιγαίου, (19/9) ξεκινούν οι πρώτες περιπολίες μαζί με το Θ/Κ Σπέτσαι στη περιοχή Αρτεμισίου.

   Στις 3/10 όλος ο ελληνικός στόλος βρίσκεται αγκυροβολημένος στο Φάληρο.

   Στις 5 Οκτωβρίου 1912, ημέρα Παρασκευή κηρύσσεται ο πόλεμος Ελλάδος και συμμάχων κατά της Τουρκίας.

   Την ίδια ημέρα και υπό μεγάλο σημαιοστολισμό στις 10:00 ο τότε Υπουργός Ναυτικών Στράτος, ο Γενικός Επιθεωρητής Ναύαρχος Λ. Τώφνελ, ο Πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος επιβιβάζονται του Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ.

 Το ενδοξότερο πολεμικό πλοίο της νεώτερης Ελλάδος, "Θ/Κ Γ.Αβέρωφ",
σε Χρωμολιθογραφία της εποχής.

Στις 11:30 επιβιβάζεται και ο Βασιλεύς Γεώργιος όπου και ακολουθεί ο επίσημος αγιασμός. Μετά τις προσφωνήσεις των πολιτικών και τις ευχές του Βασιλέως, οι επίσημοι αποχωρούν και στις 13:30 ο ελληνικός στόλος αποπλέει σε γραμμή παραγωγής όπου και ακολουθεί το πρώτο πολεμικό ναυαρχικό σήμα προς όλα τα πλοία (ΗΩΠ: 051330/10/1912):

"Η Α.Μ. ο Βασιλεύς στέλνει θερμάς ευχάς υπέρ της επιτυχίας του ιερού αγώνος μας. Αι δάφναι των ενδόξων πολέμων του Ελληνισμού πληρούσι πολλάς σελίδας της Ιστορίας και έχει ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο ημέτερος στόλος σήμερον θα προσθέσει μίαν ένδοξον σελίδα εις την ιστορία του Ναυτικού".  

Ο Αρχηγός Στόλου ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ 

  Ο ελληνικός στόλος στον όρμο Φαλήρου στις 5/10/1912 πριν τον απόπλου για Μούδρο.

   Ο ελληνικός στόλος αμέσως μετά την άπαρση από το Φάληρο σπεύδει στη Λήμνο όπου και αγκυροβολεί στον όρμο του Μούδρου (7/10), και την επομένη επιχειρείται απόβαση στρατού που μετέφεραν τα επίτακτα ΠΗΝΕΙΟΣ και ΚΑΝΑΡΗΣ (540 άνδρες και 2 ορειβατικές μοίρες των 0,75).

Λήμνος 1912 . Το θωρηκτό Αβέρωφ στο λιμάνι του Μούδρου.

   Το Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ καλύπτει με περιπολίες μεταξύ Τενέδου και Ακρ. Σίγκρι, ασιατικής ακτής.

Στις 9 Οκτωβρίου ώρα 13.00 ο ΑΒΕΡΩΦ εισέρχεται στο Μούδρο, η πρωτεύουσα Κάστρο έχει καταληφθεί. Άγημα υψώνει την ελληνική σημαία.

 Τα αντιτορπιλικά μας Θύελλα, Νίκη, Δόξα, Ναυκρατούσα, τα κατασκευασθέντα δια των πόρων του λαχείου του εθνικού μας στόλου. Χρωμολιθογραφία.

   Στις 12 Οκτωβρίου τα περιπολικά συλλαμβάνουν προ των Δαρδανελίων το Φ/Γ PELURIAN το φορτίο του οποίου γαιάνθρακες κατάσχεται για ανάγκες στόλου, όπου και ακολουθεί ανθράκευση αυτού στο Μούδρο.

Το θωρηκτο Ψαρά σε φωτογραφια του 1902.

   Στις 14 Οκτωβρίου φθάνει το επίτακτο ΣΠΕΤΣΑΙ μεταφέροντας πυρομαχικά όπου και πλαγιοδετεί στον ΑΒΕΡΩΦ. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας το ΑΒΕΡΩΦ μαζί με τα ΣΦΕΝΔΟΝΗ και ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ αποπλέουν για περιπολία στη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνουν το Ε/Γ ΙΣΜΑΪΛΙΑ, όπου και επαναπλέουν στον Μούδρο (15/10).

Ελλάς - Θωρηκτόν Σπέτσαι.

   Στις 18 Οκτωβρίου και ώρα 06:00 ο Στόλος του Αιγαίου αποπλέει από Μούδρο σε σχηματισμό τριών μοιρών:

   1η Μοίρα ΑΒΕΡΩΦ, ΨΑΡΑ, ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ και ΛΕΩΝ για κατάληψη νήσων Ίμβρου και Σαμοθράκης,

   2η Μοίρα ΣΠΕΤΣΑΙ ΥΔΡΑ ΘΥΕΛΛΑ και ΛΟΓΧΗ για κατάληψη νήσου Θάσου και

   3η Μοίρα ΚΑΝΑΡΗΣ με Τ/Π 14 για κατάληψη νήσου Αγ. Ευστράτιος. Τη μεσημβρία της αυτής ημέρας ο ΑΒΕΡΩΦ πραγματοποιείται απόβαση 150 ανδρών και κατάληψη της Ίμβρου.

Το φύλο της 20ης Οκτωβρίου της εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ, δημοσιεύει την παρακάτω ανακοίνωση:

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΘΑΣΟΥ ΙΜΒΡΟΥ – ΣΤΡΑΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ 

ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 

Παρά του υποναυάρχου αρχηγού ελήφθησαν αι ακόλουθοι λεπτομέρειαι της καταλήψεως των νήσων Θάσσου, Στράτη Αγίου Ευστρατίου), Ίμβρου και Σαμοθράκης:

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ 

Αθήνας

   Την εσπέραν της 17ης διέταξα τον απόπλουν εκ Μούδρου των θωρηκτών «Ύδρας» και «Σπετσών» και των αντιτορπιλλικών «Θυέλλης» και «Λόγχη» υπό τον μοίραρχον πλοίαρχον Π. Γκίνην.

   Η μοίρα συνοδευόμενη υπό του οπλιταγωγού «Πέλαγος» φέροντος λόχον πεζικού υπό τον λοχαγόν Δ. Κονταράτον κατέλαβε την 8ην πρωϊνήν ώραν της 18ης την νήσον Θάσσον και αιχμαλώτισε τας αρχάς. Συγχρόνως το ναρκοβόλον «Κανάρης» μετά του τορπιλλοβόλου 14 κυβερνωμένου παρά του υποπλοιάρχου Π. Αργυρόπουλου και ναυτικού αγήματος υπό τον ανθυποπλοίαρχον Τσατέρην κατέλαβον την νήσον Άγιον Ευστράτιον Στράτην.

   Την μεσημβρίαν της 18ης η ναυαρχίς «Γ. Αβέρωφ» συνοδευομένη υπό του θωρηκτού «Ψαρρά» και του αντιτορπιλλικού «Ναυκρατούσης» κατέπλευσεν εις Ίμβρον και κατέλαβεον την νήσον δι’ αγήματος υπό τον υποπλοίρχον Π. Χόρν.

   Σήμερον την πρωΐαν άπας ο στόλος κατέπλευσεν εις Σαμοθράκην και αποβιβάσας άγημα υπό του σημαιοφόρου Παναγιώτου κατέλαβον ταύτην.

   Ο στόλος περιπολεί διαρκώς περί τα Δαρδανέλλια αναμένων ματαίως την έξοδον του εχθρού. 

Ο αρχηγός του στόλου υποναύαρχος Π. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

Το δε φύλο της 20ης Οκτωβρίου της εφημερίδος ΣΚΡΙΠ, δημοσιεύει την παρακάτω ανακοίνωση:

Ο ΣΤΟΛΟΣ ΜΑΣ

ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΣ ΝΗΣΟΥΣ

ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΤΛ/ΜΑ

Παρά του υποναυάρχου αρχηγού ελήφθησαν αι ακόλουθοι λεπτομέρειαι της καταλήψεως των νήσων Θάσσου, Ίμβρου, Αγίου Ευστρατίου ή Αλονήσου, και Σαμοθράκης.

ΔΕΛΤΙΟΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΡ. 7

   Την εσπέραν της 17ης διέταξα τον απόπλουν εκ Μούδρου των θωρηκτών «Ύδρας» και «Σπετσών» και των αντιτορπιλλικών «Θυέλλης» και «Λόγχη» υπό τον μοίραρχον πλοίαρχον Π. Γκίνην.

   Η μοίρα συνοδευόμενη υπό του οπλιταγωγού «Πέλοπος» φέροντος λόχον πεζικού υπό τον λοχαγόν Δ. Κονταράτον κατέλαβε την 8ην πρωϊνήν ώραν της 18ης την νήσον Θάσσον και αιχμαλώτισε τας αρχάς. 

ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΣ

   Συγχρόνως το ναρκοβόλον «Κανάρης» μετά του τορπιλλοβόλου 14 κυβερνωμένου παρά του υποπλοιάρχου Π. Αργυρόπουλου και ναυτικού αγήματος υπό τον ανθυποπλοίαρχον Τσατέρην κατέλαβον την νήσον (Άγιον Ευστράτιον Στράτην.

 ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΜΒΡΟΥ

   Την μεσημβρίαν της 18ης η ναυαρχίς «Γ. Αβέρωφ» συνοδευομένη υπό του θωρηκτού «Ψαρρά» και του αντιτορπιλλικού «Ναυκρατούσης» κατέπλευσεν εις Ίμβρον και κατέλαβεον την νήσον δι’ αγήματος υπό τον υποπλοίρχον Π. Χόρν.

 ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΝ

    Σήμερον την πρωΐαν άπας ο στόλος κατέπλευσεν εις Σαμοθράκην και αποβιβάσας άγημα υπό του σημαιοφόρου Παναγιώτου κατέλαβον ταύτην.

   Ο στόλος περιπολεί διαρκώς περί τα Δαρδανέλλια αναμένων ματαίως την έξοδον του εχθρού. 

Ο αρχηγός του στόλου υποναύαρχος Π. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ
 

Φωτογραφία του 1913, έναν χρόνο μετά την απελευθέρωση της νήσου. Λαός, εκκλησία και Ναυτικό γιορτάζουν την επέτειο (19/10/1913). Μετά το πέρας της δοξολογίας, ο φακός αποθανατίζει την στιγμή που εξέρχονται από την εκκλησία της Χώρας. Από το ιστολόγιο ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

   Ο Ηλίας Οικονομόπουλος στο δίτομο έργο του:

    «Ιστορία του βαλκανοτουρκικού πολέμου : Εις δύο ογκώδεις τόμους γραφείσα επί τη βάσει μόνον των επισήμων "Ανακοινωθέντων" των Στρατιωτικών και δοικητικών Αρχών, συμπληρωθείσα δε διά περιγραφής των καταληφθεισών χωρών, των αμεροληπτοτέρων κρίσεων του Ευρωπαϊκού τύπου, των γνωστών επισήμων εγγράφων και των ειδικών "εκθέσεων" ή ανακοινώσεωντων κατά τόπους Στρατιωτικών και Ναυτικών αρχών μετά πλείστων αυθεντικών εικόνων και πολλών σχεδιαγραμμάτων και οδοιπορικών χαρτών σχεδιασθέντων υπό του συγγραφέως / Ηλ. Ι. Οικονομοπούλου (Μέρος Β' - σελ. 1244,1245,1246). Εν Αθήναις: Εκδοτικόν Κατάστημα Αναγνωστοπούλου και Πετράκου, [χ.χ.].»,

   που εξεδόθη το 1929 γράφει σχετικά:

Τένεδος, Ίμβρος, Σαμοθράκη.

    

   Δ' - Η κατάληψις της Σαμοθράκης. - «Την 18ην Οκτωβρίου επίσης ο σημαιοφόρος Παναγιώτου, ηγούμενος αγήματος, απέβη εις Σαμοθράκην και κατέλαβε το λιμεναρχείον, εφ’ου ύψωσε την ελληνικήν σημαίαν με κεκανονισμένας τιμάς.

   Αφού δε εγκατέστησε φρουράν αυτόθι εξ οκτώ ανδρών, προέβη εις την κατάσχεσιν των εν τη αποθήκη αυτού αντικειμένων και εκ της δεκάτης προερχομένων διαφόρων δημητριακών και λοιπών καρπών. 
   Είτα μετά του υπολοίπου αγήματος κατελήφθη η πόλις της Σαμοθράκης, κατωκημένη από 4 χιλ. Ελληνικών και Οθωμανικών οικογενειών. Ενταύθα ευρέθησαν εξ στρατιώται υπό ένα δεκανέα, οίτινες παρεδόθησαν.
   Επίσης παρεδόθη εις ανθυπολοχαγός και ο λιμενάρχης. Επι του στρατώνος υψώθη η σημαία. Εν τοις διαφόροις ταμείοις ευρέθησαν 3.400 φράγκα περίπου, άτινα κατεσχέθησαν. Οι κάτοικοι ενθουσιωδώς υπεδέχθησαν το άγημα και συνέταξαν ψήφισμα υπέρ της ενώσεως.»
   Ή Σαμοθράκη, ήτις παρ' Ήροδότω καλείται , Σαμοθρηΐκη και οι κάτοικοι αυτής Σαμοθρήϊκες, κείται εις 20 θαλασσίων μιλίων άπόστασιν από το Δεδέαγατς Β.Α.
   Έχει μήκος μέσον 8 μιλίων και πλάτος 6 μιλίων, περιφέρειαν δε 52 μιλίων και κατοικείται άπό 8000 ώς έγγιστα Έλληνας.
   ΙΙρώτοι και αυτής κάτοικοι ήσαν οι Πελασγοί και εν αύτη ετελούντο επίσης τα των Καβείρων μυστήρια, ών έμυήθη Φίλιππος ο Μακεδών μετά τής συζύγου του 'Ολυμπιάδος.
   Εις το μέσον της νήσου υψούται το όρος Σάος ύψους 1752 μέτρων, επί της κορυφής του οποίου, νυν καλούμενης Φεγγάρι, ο Όμηρος έτοποθέτει τον Ποσειδώνα επισκοπούντα την πόλιν της Τρωάδος.
   Έν Σαμοθράκη το 168 π. Χ. κατέφυγεν ο τελευταίος Μακεδών βασιλεύς Περσεύς μετά την έν Πύδνα της Πιερίας μάχην.
   Κατά την υπό των Φράγκων κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως, το 1204, ή νήσος παρεχωρήθη εις την οικογένειαν των Δανδόλων, αλλ' ανεκτήθη παρά του αύτοκράτορος Ιωάννου Δούκα. Κατά τον 14ον αιώνα περιήλθε και αυτή είς τον πρίγκηπα Μυτιλήνης Γκαττιλούζι, ούτινος και νυν έτι τά εμβλήματα παραμένουσιν έν τω φρουρίω. Το 1457 κατελήφθη ύπό των Τούρκων, οι κάτοικοι της έφυγαν όλοι. Κατά την έπανάστασιν του 1821 οι μη προλαβόντες νά καταφύγωσιν εις το όρος έθανατώθησαν υπό των Τούρκων.
   Ύπερθεν τής θέσεως Ακρωτήρι, κείται ή μόνη κώμη της νήσου Χώρα, και προς Β τά ερείπια τής αρχαίας πόλεως, Παληοπόλεως νυν καλούμενης, δπου υπήρχε ποτέ το ιερόν των Καβείρων, του όποιου διατηρούνται ερείπια.
  Προς Β τής Χώρας, εις τρίωρον άπόσιασιν, αναβλύζουν θειώδεις θερμοπηγαί συχναζόμεναι υπό τε των κατοίκων τής Χώρας, ώς και των πέριξ νήσων.
   Οι πλείστοι των κατοίκων είνε επήλυδες, αλλ' οι πομένες θεωρούνται αρχαιοτάτης καταγωγής, ως διατηρούντες πολλάς παναρχαίας λέξεις.

  Τον Δεκέμβριο 1912, ομοίως απελευθερώνονται και καταλαμβάνονται τα νησιά Ικαρία, Μυτιλήνη και Χίος.

   Η Σάμος, η οποία από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα ευρίσκεται υπό καθεστώς αυτονομίας, ενσωματώνεται στην Ελλάδα τον Μάρτιο 1913.

   Τον Μάϊο 1913 με την Συνθήκη του Λονδίνου, αναγνωρίζεται και de jure η κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και το fait accompli στα Βαλκάνια. Τοιουτοτρόπως ο αυτοκράτορας των Οθωμανών, εκχωρεί τότε όλες τις εδαφικές εκτάσεις που είχε κατακτήσει επί Ευρωπαϊκού εδάφους, δυτικά της γραμμής Αίνου (χωριό στις εκβολές του ΄Εβρου), και Μηδείας (χωριό επί των τουρκικών παραλίων της Μ. Θαλάσσης). Συγχρόνως παραδίδει την Κρήτη στην διάθεση των τότε βαλκανικών συμμάχων (Ελλάδος, Σερβίας, Βουλγαρίας), οι οποίοι-στη συνέχεια- αποφασίζουν την παραχώρησή της στην Ελλάδα.

   Τον Φεβρουάριο 1914 με τη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου οι Κυβερνήσεις των 6 (τότε) Μεγάλων Δυνάμεων(Γερμανίας, Αυστρο-Ουγγαρίας, Γαλλίας, Μ. Βρετανίας, Ιταλίας), αναγνωρίζουν πλέον και de jure την ελληνική κυριαρχία επί του συνόλου των νησιών του Αιγαίου, και μάλιστα ζητούν από την Ελλάδα να επιστρέψει τότε στην Τουρκία τα νησιά Ίμβρο, Τένεδο και το Καστελόριζο.

  Με την Συνθήκη των Σεβρών του 1920, καίτοι το κείμενο αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ γιατί δεν ίσχυσε η συνθήκη, αναγνωριζόταν και πάλι η ελληνική κυριαρχία επί όλων των νησιωτικών συμπλεγμάτων του Αιγαίου πλην Δωδεκανήσου, κατάσταση η οποία δεν μεταβλήθηκε μετά τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922.

Ο Ελληνικός στόλος και τα νέα καταληφθέντα μέρη.

    Με την Συνθήκη της Λοζάννης 1923, όλες οι διευθετήσεις που καθόριζαν οι ανωτέρω συμφωνίες και συνθήκες, αποκτούν οριστικό χαρακτήρα αφού με την υπογραφή και της Τουρκίας αναγνωρίζεται πλέον και de jure η κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και επανέρχονται σχεδόν όλα τα εδάφη στα κράτη που ανήκαν πριν την κατάκτησή τους. Η εν λόγω Συνθήκη ορίζει :

  "Άρθρο 12 : « Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαίου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών Νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούται, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15." 

   Η Ελλάδα με τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους πέτυχε να περιλάβει στα σύνορα της το μεγαλύτερο μέρος των αλύτρωτων περιοχών (Ήπειρο, Μακεδονία, νησιά Ανατολικού Αιγαίου και Κρήτη), διπλασιάζοντας έτσι την έκταση της. Η ομοψυχία, ο ενθουσιασμός, η αποφασιστικότητα και η γενναιότητα του ελληνικού λαού, σε συνδυασμό με τις ικανότητες των ηγετών του (Βενιζέλου - Κωνσταντίνου) είχαν φέρει θαυμαστά αποτελέσματα.

   H Σαμοθράκη αποτελούσε Yποδιοίκηση του Nομού Λέσβου, εκτός από το διάστημα 28 Oκτωβρίου 1916 - 18 Aπριλίου 1917 που ανήκε στην Yποδιοίκηση Λήμνου. Aπό το 1924 αποτελεί τμήμα του Nομού Eβρου (Περιφερειακή Ενότητα Έβρου σήμερα).

Πηγαί
- Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός
- Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος Βικιπαίδεια
- Γραφική Παλιά Πόλη 
- N@utilia.gr Forum
- Ιστορία του βαλκανοτουρκικού πολέμου: Εις δύο ογκώδεις τόμους γραφείσα επί τη βάσει μόνον των επισήμων "Ανακοινωθέντων" των Στρατιωτικών και δοικητικών Αρχών, συμπληρωθείσα δε διά περιγραφής των καταληφθεισών χωρών, των αμεροληπτοτέρων κρίσεων του Ευρωπαϊκού τύπου, των γνωστών επισήμων εγγράφων και των ειδικών "εκθέσεων" ή ανακοινώσεωντων κατά τόπους Στρατιωτικών και Ναυτικών αρχών μετά πλείστων αυθεντικών εικόνων και πολλών σχεδιαγραμμάτων και οδοιπορικών χαρτών σχεδιασθέντων υπό του συγγραφέως / Ηλ. Ι. Οικονομοπούλου (Μέρος Β'). Εν Αθήναις: Εκδοτικόν Κατάστημα Αναγνωστοπούλου και Πετράκου.